Donderdag 6 november

Plaatsingsdatum: Nov 08, 2008 12:24:40 PM

Rustdag Marrakech

Met Vera en Ted naar Marrakech. We nemen met een man of 10 een taxibus en worden afgezet in het centrum niks betalen, vanavond om 20.00 uur worden we weer opgepikt. Snel een internetcafé binnen om wat te versturen en de mail te bekijken. Gaat niet echt snel, hettoetsenboird zit anders in elkaar, dus echt opschieten doet het niet. Daarna terrasje gepikt (geen alcohol) en de stad in. Iedere grote stad kent zijn randverschijnselen en problemen, maar wat snel helder werd is dat er klaarblijkelijk geen opvang is voor de geestelijk gehandicapten. We zaten te eten bij een stalletje (erg lekker overigens) en Vera’s blik viel op een man die in een joggingbroek heftig zat te bewegen met zijn hand onder het slaken van hartstochtelijke geluiden. Wij vonden dit een niet alledaagse aanblik.

Verder de stad in en wat al eerder vernoemd is; alles gebeurt op straat: schoenpoetsers, reparaties aan brommers, stalletjes met van alles en nog wat. Op een groot plein krijgen we een aap op onze schouder en is het de bedoeling dat we er een foto van maken. Nou hebben we er niet om gevraagd,maar eigenlijk wel grappig. Afrekenen 200 dirham. Dacht van niet! Pingel pingel 100 dirham. Eigenlijk een fortuin, maar ja.

Verder op gaan we de Medina in. Dit is een doolhof van straatjes met winkeltjes, stalletjes en allerlei handelaren, bedelaars etc. Daglicht zie je er niet meer. Gelukkig worden we niet constant lastiggevallen door verkopers. Het is een bonte mengeling van kleuren, geuren en mensen.Je komt er van alles tegen. Op een gegeven moment staat er een man met een vreselijke buikwond waar de pus uitdruipt. Hij staat te bedelen en geeft aan dat hij een oorlogsslachtoffer of iets dergelijks is.

Verder de Medina in. Carlo koopt een vest en weet de prijs terug te brengen van 350 naar 250 dirham. Valt niet tegen. Het wordt wat later en eigenlijk hebben we het wel gezien. Hoe kom je eruit en vindt je de weg terug? Even vragen. "Ik help je wel", zegt een jongetje. Hij brengt ons een paar staten verder en zegt: "Tout a droite et voila la grande place." We geven hem een paar dirham en gaan verder. Tout a droite? Niks te zien. De volgende komt en gaat. Weer wat geld…weer niks. Daarna vinden we een man die ons de weg uitlegt, maar zijn jongetje meestuurt. Zelfde verhaal. De laatste die ons de weg wil wijzen zegt dat ie een vriend is en ons gratis wil helpen. Hem laten we niet los voordat we op de grande place staan. Ook hij probeert er tussen uit te piepen, maar deze keer moet ie heel wat lopen. Is beledigd dat ie te weinig dirhams krijgt, nou vooruit dan maar. Gratis is 10 euro.

We gaan even wat drinken en gaan een chic restaurant binnen met dakterras. Als je naar buiten kijkt heb je een mooi uitzicht over de markt. We besluiten om op het plein wat rond te kijken en te eten. We schuiven buiten aan bij een eetstalletje en bestellen een broodje. Naast ons zit een groep japanners te eten. Een man scharrelt een beetje achter de groep japanners door en pakt plots een vlees pin van een bord, ritst hem leeg in zijn mond en loopt dan onze kant op. Dit is niet helemaal het idee wat wij hebben van een lopend buffet.

Later lopen we weer op de markt en allerlei slangenbezweerders vertonen er hun kunsten. Grappig wordt het wanneer onze fantasie op hol slaat. De slangenbezweerder zegt: "Look a snake!!!!" Waarop wij zeggen: "We see him too, we will rescue you!!!" en trappen vervolgens de slang plat en vouwen er een poedeltje van (net als met dunne ballonnen) en vragen vervolgens 50 dirham voor het vertoonde kunstje. Wonderbaarlijke wereld. ’s Avonds zijn we moe van alle indrukken en liggen om 23.00 in bed. Nog contact gehad met Khadija. Vrijdag zijn we er van harte welkom en zijn uitgenodigd voor de avondmaaltijd samen met de teams 1123 en 1132.